Այս օրերին Կազանում աշխարհն ականատես է լինում զգալի գլոբալ տեղաշարժերի։ ՈՒկրաինայի հակամարտության սկզբից ի վեր Արևմուտքը փորձում է մեկուսացնել Ռուսաստանին՝ պատժամիջոցների և դիվանագիտական ճնշման համակցությամբ։ Այնուամենայնիվ, այսօր ռուսական Կազանը ողջունում է 32 երկրների, այդ թվում՝ ԲՐԻԿՍ-ի նոր անդամների՝ Եգիպտոսի, Եթովպիայի, Իրանի և Արաբական Միացյալ Էմիրությունների ղեկավարներին և բարձրաստիճան պաշտոնյաներին, ինչպես նաև մի շարք տերությունների, որոնք հետաքրքրված են անդամակցությամբ: Նրանց թվում է ՆԱՏՕ-ի անդամ Թուրքիան։ Ներկա է նաև ՄԱԿ-ի գլխավոր քարտուղար Անտոնիո Գուտերեշը։

Երկու անձինք կան, որոնց որևէ խոսքին Նիկոլը չի արձագանքում, ինչքան էլ նրանք կոշտ կամ ծաղրական խոսեն։ Պարզ է, որ մեկը Իլհամ Ալիևն ու նրա բարձրաստիճան պաշտոնյաներն են։ Որքան էլ շատերին զարմանալի թվա, մյուսը Լևոն Տեր-Պետրոսյանն ու նրա մերձավոր շրջապատն են...

Արևմուտք-ՌԴ բախման ներկա ընթացքի մասով ոչ հեռու անցյալի մի դիտարկում, որն այսօր շարունակություն ունեցավ: ՌԴ-ն կարողացավ հասնել իր նպատակներից մեկին՝ բազմաբևեռ աշխարհը իրողություն է

Այն գործընթացները, որոնք այսօր իրականացնում են Հայաստանի ոչ բարով իշխանությունները, երեկ արդեն պայմանավորված են եղել ադրբեջանական կողմի հետ: Ավելի ճիշտ, ցուցումներ են ստացել...

Միջազգային քաղաքական համակարգի երևացող ու չերևացող պարագլուխները դիտում են հայերին ու պաղեստինցիներին նույն կերպ՝ որպես ազգային ու հողային իրավունքներից զուրկ ժողովուրդների, որոնց կարելի է և պետք է ցուցադրաբար ենթարկել ցեղասպանության։ Դա էլ հենց անում են և՛ Հայաստանում, և՛ Պաղեստինում...

ԵՄ: Գուցե իսկապե՞ս, մեր երազած կառույցն է դա: Իսկ դա հասկանալու համար, առնվազն պիտի իմանալ, թե ինչ հիմնական սկզբունքի վրա է կառուցված ԵՄ -ը:

Միայն քաղաքական իրականությունից կտրված մեկը կարող է Մոլդովայում տեղի ունեցածը համարել արևմտամետ նախագահ Մայա Սանդուի և նրա եվրաինտեգրման կուրսի հաղթանակ:

Մենք սխալմամբ կարծում ենք, թե մեր հիմնական վտանգը դրսից է, ուրիշ երկրից։ Մենք սրանով ճակատագրական սխալ ենք թույլ տալիս։ Բաց ենք թողնում ամենածանր պրոցեսը՝ պետության կազմաքանդումը ներսից...

Երբ ընդդիմությունը լսում է, որ իշխանությունը հողեր է հանձնում՝ տխրում է ու ափսոսում։ Երբ իմանում է, որ այսուայն իշխանավորները թալան են անում՝ թախծում է ու վշտանում։ Երբ տեսնում է, թե իշխանավորը ոնց է սողում ու նվաստանում Ալիևի ու էրդողանի առաջ՝ չարախնդում է ու զվարճանում։ Բայց երբ հանկարծ լսում է, որ իրենից պահանջում են մանդատները դնել՝ միանգամից խուճապի մեջ է ընկնում, արագ մոբիլիզացնում իր «կարող» ուժերը, սկսում հիմնավորել, որ դա վատ միտք է, որ դա ոչինչ չի տա, որ դա ձեռնտու է միայն նիկոլին, էնվերին ու նեթանյաուհին։

Քաղաքագիտության մեջ կա մի հասկացություն՝ «անուղղակի ագրեսիա», երբ երկիրը նվաճում ես ոչ թե պատերազմով, այլ ներսից՝ հեղափոխության, հեղաշրջման կամ արտաքին միջամտության երկարատև նախապատրաստման գործիքակազմով...